Probeer niet het woord schizografie op te zoeken. Ik heb het woord zelf in het leven geroepen voor foto’s die door midden geknipt kunnen worden waarna er twee foto’s ontstaan elk met hun eigen verhaal en onderwerp. Andersom bekeken zijn het 2 foto’s met elk een eigen verhaal die aan elkaar vast zitten.
De nog niet zo lang geleden ontdekte fotografe Vivian Maier (1926-2009), speelde in haar foto’s meermaals met de spiegeling van het straatgebeuren in etalageruiten inclusief haarzelf. Zo liet ze twee verhalen door elkaar lopen waarin ze zelf figureerde.
Op die manier creëerde ze meer verhaallijnen in één en dezelfde foto. Met mijn schizografieën probeer ik iets dergelijks.
Schizografieën kunnen zowel liggende als staande foto’s zijn. Natuurlijk kunnen diagonalen ook. Mijn foto van het trappenhuis van het Design Museum in ’s Hertogenbosch heeft een diagonale lijn.
Zelf probeer ik met schizografieen te spelen in verticale foto’s met een groothoek lens. Door de grote beeldhoek ontstaan verticale panorama’s waarbij een groot deel van wat zich ruimtelijk boven de camera afspeelt nog wordt afgebeeld en onderin de foto nog net de puntjes van je schoenen.
Er ontstaat ruimte voor meerdere verhalen in dezelfde foto. Twee verhalende foto’s met elk een eigen bestaansrecht die miraculeus aan elkaar vast zitten.